به گزارش خبرنگار مهر، هفدهمین نمایشگاه «تصویر سال» و جشنواره «فیلم تصویر» عصر جمعه ۲ اسفندماه با نخستین نمایش جهانی فیلم «سوهانک» و با ایفای نقش زنده یاد عباس کیارستمی که به جای پرسوناژهای فیلم «طعم گیلاس» بازی کرده است، آغاز به کار کرد.
در این مراسم علاوه بر هنرمندان عکاس و سیف الله صمدیان دبیر تصویر سال، مجید رجبی معمار مدیرعامل خانه هنرمندان ایران، سیدمجتبی موسوی، رخشان بنی اعتماد و حبیب رضایی نیز حضور داشتند.
سیف الله صمدیان در این مراسم در سخنانی با اشاره به فیلم «سوهانک» گفت: «سوهانک» را بهمن کیارستمی و در مواردی جعفر پناهی فیلمبرداری کرده‌اند و قرار است بهار سال آینده در آئین بزرگداشت زنده‌یاد عباس کیارستمی در موزه ژرژ پومپیدوی پاریس نمایش داده شود.
وی در ادامه یادداشت بهمن کیارستمی درباره این فیلم را برای حضار قرائت کرد: «باز همسایه منزل ابوی زنگ زد که چه نشسته‌ای که خانه روی آب است. رفتم و دیدم واویلا، باز لوله‌ای ترکیده و فواره‌ای سربرآورده. لوله‌کش آمد و رفت توی موتورخانه زیرزمین و فلکه اصلی را بست. آن زیرزمین، محل کار ابوی بود و روی کاغذی که هنوز به دیوار است نوشته: «این زیرزمین، زیرِ زمین نیست، در روی زمین، زیرِ زمین، زیرزمینی به از این نیست.» این زیرزمین قفسه‌ای دارد که هنوز پر از خرت و پرت است. در این سه سال چندباری توی قفسه را نگاهی کرده بودم و باز درش را بسته بودم. این بار ولی نگران از نم‌کشیدن محتویات، هرچه در طبقات پایین بود بیرون ریختم تا ببرم بگذارم یک جای امن و خشک. لای خرت‌وپرت‌ها یک کیف چرمی کوچک هم بود که تا آن روز ندیده بودمش. توی کیف، ۷ حلقه نوار Hi۸ بود با توضیحاتی به خط خودم.
سال ۷۵، وقتی روی ایده فیلم طعم‌گیلاس (که آن موقع اسمش بود سفر به صبح) کار می‌کرد به جای نوشتن فیلم‌نامه، یک ماکت ویدئویی از فیلم ساخت. او و من و یک دوربین Hi۸ می‌رفتیم در تپه‌های سوهانک و او پشت پاترول، آقای بدیعی بود و من پشت دوربین، سرباز یا کارگری بودم که باید خاکش می‌کرد. آقای بدیعی سرطان دارد و نگران وقتی‌ست که دیگر اختیار تنش را ندارد. در عین حال آقای بدیعیِ ماکت طعم گیلاس، با آقای بدیعی خود طعم گیلاس فرق می‌کند و به افسردگی او نیست، از او عصبانی‌تر و نگران‌تر است، به هیچ‌کس نمی‌تواند اعتماد کند و می‌خواهد تا آخرین لحظه و حتی بعد از آن، اختیار کامل همه‌چیز دست خودش باشد و درباره‌ی همه‌چیز، خودش تصمیم بگیرد.
در همان سال‌ها، با این ۷ حلقه نوار فیلمی ساخته شد به نام «طرح» درباره شیوه کار کیارستمی در طعم گیلاس. اما حالا که بیست‌وچند سال گذشته و آقای بدیعی / کیارستمی آن طوری مرده، به نظرم آن‌چه در این نوارها هست (به خصوص در یکی از آن‌ها) طرح یک فیلم سینمایی نیست، بلکه وصیت‌نامه‌ی مردی‌ست که دارد رو به یک دوربین Hi۸ می‌گوید: «می‌خواهم با مرگ خودم بمیرم، نه با مرگ پزشکی.» دارم فکر می‌کنم در روز تولدش در اول تیر، تمام شصت دقیقه یکی از این نوارها که رویش نوشته «سوهانک» در جایی نمایش داده شود. این حلقه فیلم همان‌قدر دیدنی‌ست که یادداشت‌هایش در سررسید سال ۱۳۷۶* خواندنی بودند.»
رخشان بنی اعتماد در این مراسم در سخنانی کوتاه از عباس کیارستمی یاد و تاکید کرد که قدر دورهمی‌هایی نظیر تصویر سال را بدانیم.
در ادامه با حضور رخشان بنی‌اعتماد، مجید رجبی معمار، حبیب رضایی و روشن نوروزی از آخرین شماره منتشر شده ویژه نامه «تصویر سال» شامل آثار برگزیده برگزیدگان برنده جایزه جوانان زیر ۲۵ سال رونمایی شد.
در پایان مراسم، فیلم «سوهانک» به نمایش درآمد و پس از آن نیز نمایشگاه‌های هفدهمین تصویرسال افتتاح شد.
هفدهمین نمایشگاه تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر با بخش‌های آزاد، جوانان زیر ۲۵ سال، چهل سال تهران، شش پروژه منتخب تصویری سال، در شاخه‌های عکس، پوستر، کاریکاتور و فیلم تا ۲۳ اسفندماه در خانه هنرمندان ایران میزبان علاقمندان است. مراسم اختتامیه این رویداد نیز جمعه ۲۳ اسفندماه ساعت ۱۵ برگزار می‌شود.
نظر شما